วันที่ 19 เย.64 ที่แควพระปรงชาวบ้าน ต.ย่านรี อ.กบินทร์บุรี จ.ปราจีนบุรี กลัวการแพร่ระบาดโรคโควิด-19 ไม่กล้าที่จะออกจากหมู่บ้านพากันออกหางมหอยในแควพระปรงมาประกอบอาหารในครัวเรือน และขายให้กับพ่อค้าแม่ค้าที่ตลาดนัดเพื่อเพิ่มรายได้ในครัวเรือน น้ำในแควลึกประมาณ 4 เมตร มีหาดทรายพอจะลงหางมหอยได้การลงน้ำหางมหอยในแควที่มีน้ำลึกชาวบ้านจะนำแกนลอนขนาด 5 ลิตร 2 ใบ แล้วใช้เชือกผูกติดกันแล้วคล้องคอลงไปในน้ำเพื่อช่วยพยุงตัวลอยน้ำได้ หอยที่ชาวบ้านหางม
ในน้ำเป็นหอยทราย หอยกาบและหอยขม หอยทรายรูปร่างเหมือนหอยขมแต่จะตัวเล็กกว่าเท่านิ้วก้อย กอยขมหรือหอยจูบจะตัวใหญ่หัวแม่มือ หอยกาบตัวจะใหญ่เท่า2นิ้วนำมาแกงใส่ใบชะพลู หน่อไม้ เป็นต้นพี่เอื้อง (นามสมมุติ)ชาวบ้านย่านรี กล่าวว่า ก่อนที่จะลงหาหอยในแม่น้ำลำคลองที่มีน้ำลึกทุกครั้งชาวบ้านจะถือเคล็ดลับซึ่งทุกคนจะทำตามคนเฒ่าคนแก่บอกสอนไว้ ให้นำมะนาว 1 ลูก หัวไพร 1-2 ชิ้น นำมารัดติดเสื้อไว้ป้องกันสิ่งไม่มีที่อยู่ในน้ำคนแก่บอกว่าในน้ำอาจมีวิญญาณร้าย นางพรายจะมาดึงมารั้งให้จมน้ำถ้ามีของแก้เคล็ดจะแคล้วคลาดและปลอดภัย การงมหอยนั้นจะใช้เวลาอย่างน้อย 3 ชม.จึงจะได้หอยคนละ 4-5 กก. หรือมากกว่า หอยดังกล่าวจะอยู่ปนกับหินและทรายตามตลิ่งจะใช้ หม้อ หรือกระตะแกรงช้อนขึ้นมาแล้วเขย่าเหมือนการร่อนทองให้หิน-ดินแยกออกออกจากกันจากนั้นก็เลือกเก็บหอยใส่กะละมังหรือถุงภาชนะเตรียมมาจากบ้านใส่หอยทราย หอยขม หอยกาบ
